गडचिरोली -
महाविद्यालयाचे दिवस संपले की,प्रत्येकजण आपल्या करियरसाठी वेगवेगळ्या क्षेत्राकडे धाव घेतो.मात्र ज्या महाविद्यालयात आपण शिकलो,घडलो,वेगवेगळ्या भागातील विद्यार्थ्यांबरोबर आपण मैत्रीचे नाते जोडले,ती नाळ मात्र तशीच असते.पुन्हा एकदा भेटावे,सर्वांशी हितगुज करावे असे सर्वांनाच वाटते.पण प्रत्येकजण आपआपल्या नोकरी-धंद्यात,संसारात व्यस्त असल्यामुळे ते सहजासहजी शक्य होत नाही.मात्र ते अशक्यही नसते. ज्या महाविद्यालयात आपण घडलो,आयुष्य जगण्याचे तंत्र-मंत्र मिळाले,त्या महाविद्यालयातील पुन्हा एकदा त्याच विद्यार्थी मित्र-मैत्रिणी,गुरुवर्यासोबत पुन्हा २५ वर्षानंतर एक डाव पुन्हा मांडण्याची, भेटण्याची संधी चालून आली. ती म्हणजे या स्नेह मिलन सोहळ्यामुळे.
मागील दीड वर्षांपासून कॉलेजच्या तुकडीतील मित्र -मैत्रिणींचा व्हाट्स अँप ग्रुप मधून एकमेकांशी संपर्क येत होता अशातच सर्वांनी एकत्र येऊन कुठेतरी भेटून कॉलेजातील आठवणींना उजाळा द्यावा अशी इच्छा व्यक्त केली.त्याला सर्व मित्र-मैत्रिणींनी सकारात्मक प्रतिसाद देत चिमूर येथील आठवले कॉलेजमधील सर्वांचे लाडके प्रा.गजानन बन्सोड यांचे जांभुळघाट येथील त्यांचे शेतातील निसर्गाच्या सानिध्यात असलेल्या ,फार्महाऊसच्या आवारात भेटण्याची योजना आखून स्नेहमिलन सोहळा आयोजित करण्यात आला.
हळूहळू सर्व मित्र-मैत्रिणी एकत्र गोळा झाल्यानंतर प्रत्येकाने आपली ओळख करून दिली.आठवले कॉलेजातील ३० हुन अधिक विद्यार्थी, माजी वर्गमित्र यावेळी एकत्र येऊन नव्या-जुन्या आठवणींना उजाळा मिळाला. सर्वांनी एकमेकांशी मनमुराद गप्पा करून नव्या-जुन्या आठवणींना उजाळा देत एकमेकांच्या परिवाराविषयी,कामकाजाविषयी व सध्या आपल्या आयुष्यात काय चालल आहे हे एकमेकांना सांगतांना गप्पा रंगत गेल्या.
१९९५ च्या बॅचचे विद्यार्थी रुपेश गजपुरे म्हणाले की,आज आमच्या मित्र-मैत्रिणीकडे बघितले तर २५ वर्षानंतर ते चेहरे दिसले आणि जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या. आयुष्यातले सर्व क्षण आठवणीत राहतात असे नाही,पण काही क्षण असे असतात की,जे विसरू म्हणताही विसरता येत नाही.आपण वयाने कितीही मोठे झालो किंवा आपापल्या क्षेत्रात कितीही यशस्वी झालो तरी कॉलेजचे ते सोनेरी दिवस आपण कधीच विसरू शकत नाही.पण वेळ कुणासाठी थांबत नाही आणि मागे पडलेले दिवस पुन्हा येत नाही.पण ह्या सर्व आठवणी अमर असतात.इतक्या वर्षानंतरही पहिल्या पावसाच्या मातीचा सुगंध कॉलेजची आठवण करून व्याकुळ करून सोडतो. तरुणपणातील मैत्री ही अवखळ, उनाड,परिपक्व तरीही सतत हवीहवीशी वाटणारी असते.कॉलेज विश्व आणि मित्रपरिवार हे एकमेकांशिवाय अधुरे आहेत. आजच्या या स्नेहमीलन सोहळ्यात या सर्व मित्र-मैत्रिणी सोबत जगलेले सोबतचे हे दिवस अजूनही प्रत्येकांना वाटत असेल की ही भेट फारच छोटी होती.
याप्रसंगी दिनकर संदोकर यांनी सांगितले की,सोशल मीडियावर अनेकजण मित्र होतात पण हे सर्व ऑनलाईन पुरतच ,मर्यादित आहे. सोशल मीडियावर जवळ न येता,सहवासात जवळ आला तर आयुष्याचं एक सोनेरी पान उघडल्यासारखा अनुभव येतो.यासाठी एकमेकांना भेटणे गरजेचं असत!
कार्यक्रमाचे आयोजक प्र.गजानन बनसोड म्हणालेकी,सोशल मीडियामुळे जग जवळ आलय ,हे मात्र खर पण आपणही त्याचप्रमाणे कधीतरी ऑफलाईन राहून आपल्या प्रिय माणसांना मनापासून भेटू या,एकमेकांचे हितगुज समोर बसून शेअर करू या.आणि प्रत्येक क्षणाच्या गोड आठवणी मनात जपू या.ऑफलाईन जग खरा आनंद देऊन जाते की,ऑफलाईन जग सुखद क्षण देऊन जात हे बघू या.
जांभुळघाट येथिल मित्र मिलन सोहळ्यात जुन्या आठवणींना उजाळा देत एकमेकांचे विचार आत्मसात करत तरुणाईतील गमतीशीर टिंगल टवाळीने हसतमुख गाणी गात आनंदी व प्रसन्नतेच्या वातावरणात हा स्नेहसंमेलन सोहळा संपन्न झाला.या स्नेह मिलन सोहळ्यात २५ वर्षापूर्वीचे आमचे लाडके प्राध्यापक गजानन बनसोड, उपायुक्त दशरथ कुळमेथे, राज्य शासन पुरस्कृत पत्रकार रुपेश गजपुरे, दिनकर संदोकर, बाबा लिंगायत,प्रवीण सातपुते,किशोर बन्सोड, अर्चना धोंगडे,उषा हेलवटकर,सुषमा रेवतकर, सीमा लांडगे, सुधीर पंदिलवार, सुजित नगराळे,सीमा पचारे,सुरेश घोडेस्वार, अमोल कनोजवार, संध्या माकोडे,ब्रम्हा वाघमारे,प्रमिला डफ,गांधी बोरकर, संजय डफ, संध्या हिवरकर, विलास माटे, बागडे जावई,वैशाली भरडे, यासहित मित्र परिवार मोठया संख्येने उपस्थित होते.
कार्यक्रमाचे प्रास्ताविक प्रा.गजानन बनसोड,संचालन सुरेश घोडेस्वार,तर आभार दिनकर संदोकर यांनी मानले.व कार्यक्रमाची सांगता महभोजनाने झाली.
आपल्या प्रतिक्रिया द्या....
.jpg)
.jpeg)