आजचे श्लोक:- *त्रिभिर्गुणमयैर्भावैरेभिःसर्वमिदं जगत्।*
*मोहितं नाभिजानाति मामेभ्यःपरमव्ययम्।।१३।।*
*दैवी ह्येषा गुणमयी मम माया दुरत्यया।*
*मामेव ये प्रपद्यन्ते मायामेतां तरन्ति ते।।१४।।*
माणसांना वेगवेगळ्या विचित्र सवयी असल्याचं तुम्ही पाहिलं आहे ना?
कुणी खांदे उडवतो,कुणी डोळे मिचकावतो,कोणी थुंकत राहतो.या अशा साध्या सवयी सुद्धा बदलवणे माणसाला किती अवघड आणि अशक्य असते.मग परमेश्वराची माया,जी अनेक जन्मांपासून आपल्याला कठपुतळीसारखी खेळवते,ती पार करणे किती दुस्तर असेल? या मायेतून बाहेर पडण्याचा सोपा उपाय कोणता? जसं वर उल्लेख केलेल्या सवयी बदलणे कठीण, पण त्या पूर्वी जेव्हा लागल्या तेव्हा सहज लागल्या ना? तसंच मायेच्या प्रभावातून बाहेर पडण्यासाठी आणखी एक नवी सवय लावायची.ती म्हणजे परमेश्वराचं चिंतन करणे.त्याला काहीही झाले तरी धरून ठेवायचं.'सारं काही तो चांगलंच करतो',असा विचार करायची नवी सवय मनाला लावायची.आणि या चांगल्या सवयींचं गुलाम व्हायचं.म्हणजे आपण वाचलो!
परमेश्वराची माया कळायला अत्यंत कठीण.तिच्यात माणूस अधिकाधिक गुरफटत जाणार, हे ठरलेले. हीच गोष्ट भगवानकृष्ण या दोन श्लोकात सांगतात, की "तीन गुणांपासून हे सारे जग बनले आहे.त्याला मोहून गेलेले लोक अव्यय अविनाशी परमेश्वराला जाणत नाहीत."भगवान पुढे म्हणतात, की "माझी ही गुणांनी बनलेली माया अत्यंत दुस्तर आहे.आणि जे मला अनन्यभावे शरण येतात,भजतात,तेच या मायेतून तरून जातात."
थोडक्यात असे समजा, की आपण एखाद्या जहाजात बसलो. आपल्याला जहाज चालवता तर येत नाही.पोहोताही येत नाही.खवळलेल्या समुद्रात मधोमध आलो.आणि जहाज हेलकावे खात आहे.काही उपाय नाही.अशावेळी काय करणार? आपल्याला एकदम आठवते,जहाजाचा कप्तान पक्का अनुभवी आणि तज्ज्ञ आहे. कशाही खवळलेल्या समुद्रातून याआधी त्यांनी जहाज चालवले आहे.हे कळल्यावर आपण शांत होतो ना? त्या कप्तानावर सारं सोपवून देऊन शांत राहायला शिकतो ना?मग या जीवनरूपी खवळलेल्या समुद्रात आपले जहाज व्यवस्थित पुढे जात राहावे म्हणून आपल्या जीवनाची नौका आपल्या कप्तानाच्या भरोशावर सोपवून आपण त्याला घट्ट धरून राहावे आणि निश्चिंत राहावे.तोच मार्ग काढेल आणि सुखरूप पुढे पुढे नेत राहील.
आपल्या जीवनाच्या नौकेचा सर्वेसर्वा एकमेव कप्तान म्हणजे तो सावळा श्रीकृष्ण!
जय श्री कृष्ण!
लेखक: *श्रीनिवास राघवेंद्र जोशी* कारंजा, जि:-वाशीम
आपल्या प्रतिक्रिया द्या....
